Als ik deze blog schrijf is het 5 mei. De dag van de vrijheid. En vandaag precies 75 jaar geleden dat Nederland werd bevrijd. Mijn ouders, destijds 20 en 22 jaar, hebben die tijd heel bewust meegemaakt. Mijn vader was een gesloten boek, vertelde nooit veel. Verloor zijn vader gedurende de oorlog en zijn moeder werd ziek in die periode. Hij nam als oudste de zorg voor zijn broertjes en zusjes op zich zo goed als hij kon. Ook mijn moeder heeft in die periode het nodige meegemaakt. Ook haar vader was overleden en haar moeder had het zwaar met de zorg voor 12 kinderen, zeker in oorlogstijd. Mijn moeder heeft me wat meer verteld over die periode, maar nooit heb ik rancune of een onvertogen woord gehoord over die tijd. Het was wat het was, laten we vooruitkijken, ervan leren en vooral elkaar respecteren is de manier waarop ik hiermee ben opgegroeid. Nu, precies 75 jaar later merk ik bij velen in onze maatschappij dat de woorden vrijheid en veiligheid een andere lading hebben dan vorig jaar. Zo had ik onlangs een gesprek (wat de inspiratie was voor deze blog) hierover met een paar vriendinnen toen ik vroeg wat op dit moment het belangrijkste in hun leven was. Voor de 1 was dit heel duidelijk het gevoel van vrijheid, terwijl de ander even nadacht en zei dat dit toch voor haar veiligheid was. En voor mijzelf? Ik heb daarover nagedacht en voor mij is het beiden….Veiligheid ervaren om in vrijheid te zijn, me veilig voelen om in vrijheid te kunnen kiezen wie of wat ik kies te zijn en te doen.
Wat roepen de woorden veiligheid en vrijheid bij jou op dit moment op?