Soms overvalt het haar nog. In de verte ziet ze een groep pubers staan, lachend, ietwat luidruchtig, schreeuwend naar elkaar. Flitsen van beelden van destijds verschijnen voor haar ogen. Gevoelens van angst, paniek en zichzelf zo klein mogelijk willen maken komen naar boven. Haar lichaam reageert met hartkloppingen, haar benen beginnen te trillen en het zweet breekt haar uit. Jarenlang is ze als puber gepest. Uitgescholden, uitgelachen, gekleineerd en bedreigd. Ze heeft het thuis destijds lang kunnen verzwijgen en onderdrukken. Wilde haar ouders er niet mee lastig vallen. Schaamde zich ook. Maar de eenzaamheid voelde immens. Ze voelt nog de tranen in haar ogen opwellen als ze zich herinnert dat ze zichzelf elke nacht in slaap huilde. Probeerde zich aan alle kanten aan te passen, kleiner te maken en de controle te behouden. Ze moest het toch zelf kunnen oplossen? Dit keer kan ze zich snel herpakken. Dankzij haar eigen ontdekkingsreis van afgelopen jaren waarbij vele mooie mensen en mooie healingmethoden haar pad kruisten, staat ze nu veel meer in haar kracht. Ze schudt de oude manier van reageren van zich af. Niet door het te ontkennen of te onderdrukken. Wel door het te erkennen, te zien en daarna te beseffen dat ze de oude gebeurtenissen niet hoeft te projecteren op wat haar ogen nu voor zich zien. Ze kan anders kiezen. Het is een ervaring geweest destijds en de situatie is nu anders. Ze recht haar rug, haar innerlijke vonk, haar innergy vindt haar weer. Ze voelt zich krachtig en met een glimlach om haar mond vervolgt ze haar reis.
Menu
